Nachtvlinder
In de serie ‘Ontmoetingen’ sprak de redactie met Noortje Bruins-Bremmers. Noortje (1967) groeide op in Paterswolde. Na een Parijse carrière als danseres en dansdocente, keerde zij terug naar Nederland en startte zij haar vertaalbureau Avant La Lettre. Noortje woont sinds 2019 in Gasteren met haar man Marco – kapitein op een cutterzuiger – en hond Badru in De Hoek. Wij spreken Noortje bij haar thuis.
De aanleiding voor dit gesprek is dat je zojuist een autobiografische roman hebt geschreven over je tijd in Parijs. Als danseres in de beroemde Crazy Horse Paris heb je daar nogal wat meegemaakt. Mooie dingen maar ook minder mooie dingen. Eind september verschijnt je debuutroman, getiteld “Nachtvlinder”. Waarom die titel?
Bij de Crazy Horse was mijn ‘artiestennaam’ Bulba Butterfly, vandaar. Alle meiden – een stuk of twintig – treden daar op onder hun artiestennaam. Het was een hele leuke club meiden. Ze kwamen overal vandaan, Amerika , Europa, Australië. Een hechte groep die twee keer per avond optreedt. Dan ontstaat er vanzelf een band. Met sommigen van hen heb ik nog steeds een intensief contact. Mijn beste vriendinnen komen uit de Crazy Horse-periode. Ik heb er uiteindelijk zes en een half jaar gewerkt. Een fantastische tijd, ondanks dat ik er ook drie keer ben ontslagen (lacht).
Met als vooropleiding de dansacademie in Tilburg deed je auditie bij de Crazy Horse, aan de chique Avenue George V. En je werd aangenomen. Hoezo Crazy Horse?
Dat wilde ik al vanaf de middelbare school. Ik wílde danseres worden in Parijs. Parijs! Daar gebeurde het! Maar wat was ik zenuwachtig, bij de auditie! Tot mijn verbazing werd ik aangenomen. Na een intensieve training van tweeëneenhalve week met een choreograaf moest ik húp het toneel op. Samen met twintig andere meiden. Geweldig! Wat een tijd!
Ondanks de rottigheid in alle soorten en maten die je in het boek beschrijft?
Jazeker! Die periode heeft me gevormd tot de persoon die ik nu ben. Ik wil de lezers laten zien hoe een droom – danseres in Parijs – je overeind kan houden in een wereld waarin kwetsbaarheid wordt misbruikt. En het onderwerp is nog steeds actueel, ook in Nederland. Volg de media maar. Het schrijven van ‘Nachtvlinder’ is misschien ook wel een beetje een soort van verwerken geweest. Het staat nu op papier. Ik kan het afsluiten.
Heb je ook leuke dingen meegemaakt?
Nou en of! Afgezien van de teamgeest met de andere danseressen, ontmoet je heel veel leuke mensen. Wat me nu te binnen schiet is dat we met een aantal meiden op stap zijn geweest met de toenmalige beroemde televisiekomiek Benny Hill. Hij zette de Parijse metro – vol toeristen die hem herkenden – compleet op stelten. En daarna, niet echt anoniem, naar Montmartre. Ik herinner me dat ik kramp in mijn kaken had van het lachen.
En wat vindt Marco van je boek?
Hij is trots. Hij heeft er ook al zo vaak op aangedrongen dat ik mijn belevenissen op papier zou zetten. Dat is dan nu gebeurd. Er staan zelfs dingen in het boek die hij nog niet wist. Op 20 september is de boekpresentatie in de Dorpskerk van Eelde. Daar kijk ik naar uit.
Voor een korte beschrijving van Nachtvlinder klik HIER
